Lekko przekręciłem głowę i spojrzałem na dziewczynę. Trzymała swego
rumaka, ale ten wciąż się na mnie gapił... Jakby czegoś oczekiwał!
Tylko, cho lera, czego?
- Dasz sobie radę? - spytałem. Alice skinęła kilka razy głową.
Wierzchowiec wierzgnął głową, a dziewczyna podskoczyła poderwana nagłym
ruchem zwierzęcia. Cóż, rumak był naprawdę wielki; niczym shire.
Alice chwyciła grzywę i spróbowała się podciągnąć na grzbiet. Niestety nie dała rady. A ja stałem jak kołek.
- Może pomóc? - spytałem.
- Zje cię - stwierdziła dziewczyna głaszcząc zwierzę po szyi. - I chyba mu się nie podobasz.
- Trudno - powiedziałem i podszedłem.
- Nie zbliżaj się! - ostrzegła, ale ja szedłem dalej ostrożnie stawiając
kroki i nie czyniąc gwałtownych ruchów. Dziewczyna wpatrywała się we
mnie i w wierzchowca. Ja patrzyłem w oczy zwierzęciu i szedłem
ostrożnie.
I nagle stała się okropna rzecz.
Z nieba, pikując, zleciał Shiro pomiędzy mnie a konia i, chyba chcąc
mnie od niego odciągnąć, zaczął walić we mnie skrzydłami. N a g ł y m
ruchem zasłoniłem głowę, a po chwili kolejnym n a g ł y m ruchem
powstrzymałem ptaka i kazałem mu odlecieć. Niestety wykonałem d w a
ruchy, które przesądzały o moim życiu lub śmierci.
Koń wspiął się na zadnie nogi i stanął dęba. Przerażona Alice, która
utkwiła wzrok we mnie wypuściła wodze, a koń pognał w moim kierunku.
Zaczęła krzyczeć jego imię, ale oszalały wierzchowiec chyba nie słyszał i
gnał prosto na mnie.
Tuż przed spotkaniem się z wielkim ciałem zwierzęcia zmieniłem się w
wilka i uniknąłem zderzenia. Ale chyba moja przemiana jedynie
rozwścieczyła konia, który zawrócił i ruszył znów na mnie. Wyczekałem
chwilę i gdy był blisko wybiłem się. W powietrzu zmieniłem się w
człowieka i wylądowałem na jego grzbiecie jako chłopak. Oprócz pełni i
nowiu wolałem unikać zmieniania się w wilka gdyż kosztowało mnie to
więcej cennej energii.
Oplotłem szyję konia rękami i trzymałem się jej kurczowo. Wierzchowiec wierzgał i skakał.
<Alice?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz